Morali dhe parimet e politikës

Loja pa fitues

Morali dhe parimet e politikës

Organizimi i shoqërisë në drejtim të duhur varet nga njerëzit me vullnet të mirë, të guximshëm dhe të përkushtuar, ndërsa e kundërta ndikohet nga njerëzit pa vizion, të paditur dhe me agjenda që shkojnë në kundërshtim me interesin publik. Ata që thonë se ‘politika nuk ka moral dhe parime’, realisht nuk kanë moral dhe parime në jetën e vet

Shkruan: Burim Ramadani

I
Natyra e zhvillimeve politike e shoqërore të brendshme të një shteti apo shoqërie, dëshmon për orientimin që ka marrë ai shtet apo ajo shoqëri. Po ashtu, këto zhvillime të brendshme dëshmojnë edhe për nivelin e përgatitjes intelektuale, morale dhe qytetare të elitës politike udhëheqëse të një shteti e shoqërie. Kosova nuk është përjashtim në këtë aspekt. Secili veprim apo aktivitet i brendshëm i aspektit politik dhe shoqëror, por edhe ekonomik, dëshmon drejtimin apo rrugën që është duke zhvilluar shteti. Kështu ndodh për të gjitha zhvillimet, qofshin ato për nevoja të konsumit politik apo për nevoja të ndërtimit a ndryshimit të strukturës së brendshme shoqërore e politike. E njëjta situatë paraqitet edhe për përfaqësimin individual të elitës politike apo politikanëve të një vendi. Në këtë kontekst, mund të merret si i mirëqenë një konstatim i një prej njohësve të mirë të situatës politike në Kosovë, kur thotë se “Kosova mund të jetë pjesë e Bashkimit Evropian atëherë kur qytetarët e vendit binden se kanë një gjeneratë politikanësh që mund ta udhëheqin presidencën e radhës të BE-së”. Kjo, pra, duket qartë se varet në mënyrë të plotë nga kapacitetet dhe zhvillimet e brendshme të Kosovës, për të cilat ka pasur pak përkushtim gjatë viteve të fundit.

II
Deri më tash, në Kosovë i është kushtuar pak kujdes zhvillimeve të brendshme që ndikojnë në ndërtimin e viziont dhe orientimit të shtetit dhe shoqërisë. Realisht thënë, nuk ka pasur madje as ndonjë debat të thelluar dhe të strukuruar nevojshëm për çështjen e ndikimit të zhvillimeve të brendshme në zhvillimet e jashtme të vendit. Ekzistojnë shumë argumente dhe raste kur Kosova është dashur të kujdeset në mënyrë të fuqishme dhe të përkushtuar në ndërtimin e zhvillimeve pozitive të jashtme bazuar në punën dhe përkushtimin për përparimin e brendshëm shtetëror dhe shoqëror. Më konkretisht, lufta kundër krimit të organizuar dhe korrupsionit do të mund të jepte sinjale të qarta dhe të forta për ndërtimin e një shteti ligjor në Kosovën e pas shpalljes së pavarësisë. Thënë të drejtën, jo shumë kujdes i ishte kushtuar këtij sektori edhe në kohën e para-pavaësisë së vendit, duke pasur kështu probleme dhe vështirësi në përcaktimin e plotë se kush dhe sa është përgjegjës ligjor për këtë çështje. Por, pas shpalljes së pavarësisë së vendit, Kosova do të mund të kthehej në mënyrë pozitive në ballinat e gazetave prestigjioze ndërkombëtare dhe ndër lajmet kryesore të mediumeve televizive që kanë ndikim të padiskutueshëm sot në marrëdhëniet ndërkombëtare. Kosova ka qenë në këto pozicione disa herë gjatë historisë së fundit, prandaj është mundur të kthehej edhe më pozitivisht.

III
Rrallë, por me ndikime vendimtare, shoqëria kosovare, përkatësisht populli dhe elita politike ka marrë veprime të cilat kanë ndryshuar në mënyrë të plotë pozicionin e Kosovës në raport me rajonin dhe botën. Situata të tilla janë përcjellë me kujdes dhe interesim të veçantë nga bashkësia ndërkombëtare dhe opinioni publik ndërkombëtar. Të tilla situata kanë qenë edhe lëvizja për rezistencë paqësore sipas modelit të durimit, edhe lëvizja për luftën çlirimtare në Kosovë në fund të dekadës së kaluar, edhe vendimi për angazhimin e Kosovës në negociatat për statusin e Kosovës nën ombrellën e OKB-së gjatë viteve 2006-2008, sikurse edhe shpallja e pavarësisë së Kosovës më 17 shkurt 2008. Secilit në Prishtinë e në Kosovë i kujtohet interesimi i jashtëzakonshëm i mediave të huaja, me ndikim të pakontestueshëm në ndërtimin e opinionit publik ndërkombëtar, në kohën e negociatave dhe më pas shpalljes së pavarësisë së vendit. Por, më shumë se një vit e gjysmë prej atij momente, Kosova është harruar apo ‘zhdukur’ nga ballinat dhe lajmet kryesore ndërkombëtare, duke i dhënë kështu grushtin më të fortë mundësisë për rritjen e përkahjes së opinionit publik ndërkombëtar për shtetin e ri. Jo vetëm se ka mundur dhe duhet të përmirësohet kjo situatë, por qeveria dhe institucionet e vendit e kanë për obligim qytetar dhe kombëtar të kujdesen për ruajtjen dhe zhvillimin e imazhit të Kosovës në të gjitha aspektet.

IV
Organizimi i shoqërisë në drejtim të duhur varet nga njerëzit me vullnet të mirë, të guximshëm dhe të përkushtuar, ndërsa organizimi i shoqërisë në drejtime të gabuara ndikohet nga njerëzit pa vizion, të paditur dhe me agjenda që shkojnë në kundërshtim me interesin publik. Kjo, realisht, është mënyra më e duhur e shpjegimit të zhvillimeve në Kosovën e sotme. Pothuaj se asnjë veprim apo politikë qeveritare nuk i mundëson qytetarit të Kosovës për të ndier veten krenar dhe të jetë i fuqishëm në besimin e tij se elita politike institucionale e sotme mund të të zhvillojë vendit dhe shoqërinë. Madje, për më keq, çdo gjë që mund të ndikojë negativisht në shtetin e Kosovës, elita udhëheqëse institucionale nuk heziton ta shpallë të vdekur, të tejkaluar apo të mbyllur. Por, pas pak kohe, qytetarët e Kosovës e shohin dhe ndjejnë të kundërtën. Me këtë dëshmohet po ashtu për mungesën totale të debatit në shtetin dhe shoqërinë kosovare as për temat më të rëndësishme që ndikojnë në jetën e shtetit të ri. E njëjta mungesë debati vërehet qartë edhe sa i përket çështjeve të tjera të jetës së përditshme. Përkundër insistimit të ndonjë zëri të paktë opozitar për tema të caktuara që i mundojnë qytetarët e Kosovës, zhvillimi i mëtejshëm apo përcjellja e temës së caktuar nuk ndodh. E tillë është situata me vjedhjen e madhe në policinë e Kosovës, temë e cila u ngrit në publik nga opozita rreth pesë muaj më parë, por nuk është përcjell me asnjë veprim qoftë edhe moral. Kjo tregon se politikanë të shumtë në Kosovë veprojnë sipas sentencës së gabuar se “politika nuk ka moral dhe parime”. Politikanët që mendojnë dhe veprojnë ashtu, realisht nuk kanë moral dhe parime në jetën e vet.

Autori është Sekretar i Përgjithshëm i AAK-së. Ky shkrim është bërë enkas për “Zërin”

Botuar në "Zëri" më 28 shtator 2009, fq. 11.

Përditshmëria e padinjitetshme

Loja pa fitues

Përditshmëria e padinjitetshme

Duke vizituar lokalitete të ndryshme të Kosovës, mund të vërehet qartë se deri në çfarë mase është zbehur dinjiteti i njerëzve të Kosovës. Të lodhur nga papunësia, varfëria dhe mungesa e një sistemi funksional, qytetarët e Kosovës përballen me sfida dhe vështirësi tejet të mëdha në përditshmërinë e tyre. Populli i Kosovës nuk e ka merituar këtë. Përmirësimi i kësaj situate është obligim qytetar dhe kombëtar i elitës politike apo udhëheqjes së vendit

Shkruan: Burim Ramadani

I

A ka menduar ndokush që rreth dy vjet pas pavarësisë së vendit, jeta e përditshme e qytetarëve do të merr tatëpjetën? A ka menduar ndokush se në vitin 2009, qytetarët e Kosovës do të ballafaqohen me papunësi enorme, rritje të varfërisë ekstreme, mugesë të persepektivës ekonomike dhe gjendje të rënduar financiare në famijet kosovare? Sigurisht se janë të njohura përgjigjet në këto dhe shumë pyetje tjera që kanë të bëjnë me situatën social-ekonomike të qytetarëve të Kosovës. Duke udhëtuar në lokalitete të ndryshme të Kosovës, mund të vërehet qartë se deri në çfarë mase është zbehur dinjiteti i njerëzve të Kosovës. Të lodhur nga papunësia, varfëria dhe mungesa e një sistemi funksional, qytetarët e Kosovës realisht përballen me sfida dhe vështirësi tejet të mëdha në përditshmërinë e tyre. Në të vërtetë, populli i Kosovës ka merituar jetë më të mirë, zhvillim ekonomik, vende pune dhe hapësirë për të promovuar veten në të drejtim të avancimit të jetës së tyre. Është e qartë se problemet ekonomike në Kosovë nuk janë pasojë e një apo dy viti dhe nuk janë pasojë e një individi apo një grupi. Por, tejkalimi i gjendjes së rëndë ekonomike në të cilën kanë rënë qytetarët e Kosovës mund të bëhet vetëm me politika të qarta promovuese, nxitëse të zhvillimit dhe veprime bazuar në ato politike. Këto, fatkeqësisht, po mungojnë.

II

A ka menduar ndokush se rreth dy vjet pas pavarësisë së vendit, qytetarët e Kosovës do të dëgjojnë pothuaj për çdo ditë lajme për thyerje bankash? A ka menduar ndokush se në vitin 2009, qytetarët e Kosovës do të udhëhiqen nëpër komunat e tyre nga njerëz që për çdo ditë bien ndesh me ligjin në Kosovë, duke shkuar kështu herë në burg e herë në zyre të komunës? Siguria publike në Kosovës është degraduar gjatë këtyre muajve të fundit dhe për këtë ekzistojnë një mori argumentesh që dëshmojnë mugesën e sigurisë. Në kryeqytetin e Kosovës, Prishtinë, pothuaj çdo javë ndodhin thyrje bankash. E, edhe më keq është situata në aspektin e sigurisë së përgjithshme. Njerëzit e Kosovës e kanë të pamundur të udhëtojnë në tërë territorin e vendit. Krimi i organizuar, ndëkaq, është shtrirë në nivel të paparë deri më tash, duke kthyer Kosovën në njërin prej vendeve prijëse të aktiviteteve negative në rajon. Për të dëshmuar këtë, mjafton të lexohet me kujdes Raporti i Departamentit Amerikan të Shtetit, ku Kosova është vlerësuar si çerdhe e trafikimit të qenieve njerëzore. Veriu i Kosovës ka mbetur ‘tokë e askujt’, duke e kthyer kështu në territor të lirë për kontrabanduesit e fushave të ndryshme. Është e qartë se situata e këtillë e krijuar në veri nuk është pasojë e një apo dy viti dhe nuk është pasojë e një individi apo një grupi. Por, kthimi i kontrollit ligjor dhe shtrirja e autoritetit shtetëror atje mund të bëhet vetëm me plan të qartë në kuadër të Strategjisë së Sigurisë Kombëtare, duke u bazuar në vullnetin e plotë politik, qytetar dhe kombëtar.

III

A ka menduar ndokush se rreth dy vjet pas pavarësisë së vendit, qytetarët e Kosovës nuk do të mund të bëjnë hapin pa “shpërblyer” zyrtarët e shtetit? A ka menduar ndokush se në vitin 2009, qytetarët e Kosovës do të njohin më së miri se çka do të thotë fjala ‘tender’ dhe çka do të thotë fjala ‘korrupsion’? Pa dyshim se kjo është pjesa më e rëndësishme për të gjitha përpjekjet për të funksionalizuar shtetin edhe sistemin demokratik në vend. Por, fatkeqësisht, qytetarët e Kosovës nuk janë ende të familjarizuar me një term tjetër, i cili do të ishte vendimtar në rrugën për ndërtimin e një shteti normal për njerëzit e vet: ‘Sundimi i Ligjit’. Kjo është fjala apo koncepti që i mungon plotësisht këtij mentaliteti qeverisës, sikurse ka qenë i mangët dhe jofunksional për gjatë viteve në Kosovë. Kosovarët nuk kanë luksin që të marrin çdo shërbim vetëm në këmbim material, sikurse nuk kanë luksin të heqin dorë nga të drejtat e veta të sanksionuara me Kushtetutë, Ligje dhe Kode. Përkundrazi, qytetarët e Kosovës kanë nevojë për zhvillimin, avancimin dhe lehtësimin e jetës së tyre. Por, kjo mund të arrihet me vullnet të qartë politik, strategji politike dhe institucionale, plane veprimi të pakontestueshme dhe funksionalizimin e plotë të mekanizmave shtetëror.

IV

A ka menduar ndokush se rreth dy vjet pas pavarësisë së vendit, qytetarët e Kosovës do të ndahen në kombëtar dhe anti-kombëtar varësisht nëse janë pro apo kundër qeverisë së Kosovës? A ka menduar ndokush se në vitin 2009, gazetarët e Kosovës do të përballen me shumë e shumë probleme dhe vështirësi, madje edhe kërcënime, nëse raportojnë kundër qeverisë dhe qeverisjes së këtillë? Kjo, realisht, nuk ka të bëjë fare me mënyrën se si do të duhej ndërtuar shteti normal dhe qeverisja e mirë. Prandaj, qytetarëve të Kosovës i ka mbetur në dorën e vet të merr vendime të rëndësishme për veten dhe të ardhmen e shtetit. Duke pasur parasysh se pas pak muajsh qytetarët e Kosovës do të shkojnë të kutitë e votimit, ata kanë përpara vetes dy opsione: të vazhdojnë me këtë qeverisje që i ka humbur dinjitetin, të tashme dhe perspetivën e tyre apo të ndryshojnë udhëheqjen me ekipin që synon ndërtimin dhe krijimin e politikave ekonomike e kombëtare në favor të qytetarëve të Kosovës. Njerëzit e Kosovës duhet të vendosin për njerëzit më të përgatitur, ekipet më profesionale dhe subjektin politik më të reformuar. Zgjidhja është tek zgjedhja.

Autori është sekretar i përgjithshëm i AAK-së, ky shkrim është bërë enkas për “Zërin”

Botuar në "Zëri" më 21 shtator 2009, fq. 10.

No Pasaran!

Loja pa fitues

No Pasaran!

Askush s’guxon të luajë me kartën e folklorit patriotik për përfitime të ngushta personale ose partiake. Thaçi e Sejdiu duhet të kuptojnë se me këto veprime po pengojnë zhvillimin e Kosovës. As raportet me partnerët strategjik, as fqinjësia e mirë, as integrimet ndërkombëtare, as demokratizimi, as zhvillimi ekonomik, as siguria, as arsimi e shëndetësia, as kultura e sporti nuk funksionalizohen me këtë mentalitet. Të gjitha këtyre u duhet thënë qartë: No pasaran!

Shkruan: Burim Ramadani

I
Netë të tëra gjatë këtyre javëve qytetarët e Kosovës janë shqetësuar për protokollin e famshëm tashmë midis EULEX-it dhe Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë. Lloj-lloj vlerësimesh u dëgjuan gjatë këtyre ditëve e netëve të gjata për kosovarët, të cilët nu e patën të lehtë të kuptojnë se çfarë në të vërtetë është duke ndodhur gjatë kësaj kohe. Pavarësisht se asnjëherë nuk u qartësuan saktësisht arritjet dhe pasojat nga ajo që ishte shkruar në draftin e protokoll-marrëveshjes, një gjë që u tha fuqishëm nga liderët e institucioneve ishte se ata nuk do të pranonin asnjëherë diçka të tillë. Çka ishte ajo ‘diçka e tillë’, zor se e kuptuan qytetarët e vendit, të cilët janë zhytyr në një situatë të rëndë të social-ekonomike. Sidoqoftë, duke ndjekur lajmet dhe lexuar gazetat, një pjesë e madhe e qytetarëve të vendit filluan ndoshta edhe të binden se liderët institucionalë janë të paluhatur në qëndrimet e tyre burrërore, në mbrojtje të nderit dhe atdheut, në mbrojtje të të drejtës dhe popullit, në mbrojtje të integritetit territorial dhe sovranitetit të pacenueshëm të Republikës së Kosovës. Barrikadimi i liderëve të institucioneve tashmë kishte marrë formë të ngurtë (sipas të gjitha gjasave, vetëm para kamerave televizive!) dhe situata e krijuar u perceptua të jetë rrezikuese për shumë procese në vend.

II
Duke parë deklaratat të zjarrta patriotike të kryetarit të LDK-së, Fatmir Sejdiu, dhe shefit të tij, kryetarit të PDK-së, Hashim Thaçi, qytetarët shumë lehtë mund të konkludonin se protokolli qenka gjëja më e keqe që po i kërcënohet Kosovës. Madje, fare qartë në hapësira të ndryshme diskutimi në qytetet dhe fshatrat e Kosovës konstatohej me nervozizëm që nëse nënshkruhet ky protokoll, çdo gjë mund të rrokulliset në Kosovë tonë shtet të posaformuar. Ndërtimi i një perceptimi të tillë duket se ka pasur qëllim të qartë nga liderët e institucioneve, me qëllimin e vetëm të përfitimeve personale dhe partiake në tërë këtë rrëmujë ngjarjesh para zgjedhjeve lokale në Kosovë. Këto zgjedhje do të mbahen më 15 nëntor 2009 dhe do të shkaktojnë rikonfigurim të skenës politike partiake në vend, duke treguar për ndryshim të fuqishëm të mbështetjes së qytetarëve të Kosovës për partitë, liderët dhe projektet e tyre. Edhe Protokolli u përfshi në luftën për pushtet të liderëve të tashëm të institucioneve, të cilët ndoshta kanë dilluar të shohin se mungesa e vizionit për të ardhmen dënohet nga qytetarët. Vlerësimi publik që Thaçi e Sejdiu i kanë bërë këtij Protokolli, nëse mund të përmblidhet me një fjali të shkurtër, do të ishte ky: “Kosova rrezikohet nga Protokolli, ne do ta shpëtojmë Kosovën!”

III
Rrezikimi i Kosovës dhe popullit të saj, në realitet, vjen nga brenda e jo nga jashtë. Qytetarët e Kosovës e kanë tashmë të qartë se situata e krijuar dhe situatat e reja që mund të krijohen gjatë kësaj kohe kanë përgjegjësi të qarta dhe adresa direkte të fushëveprimit. Liderët e institucioneve të Kosovës nuk mund t’i shmangen këtyre përgjegjësive, të cilat i shfrytëzojnë sa herë që mendojnë për vota. Ata nuk mund të shpallin veten ‘shpëtimtarë’ të Kosovës, kur e dinë fare qartë se ky lloj koncepti nuk ndërtohet në këtë mënyrë të veprimeve që bëjnë. Kosova ka nevojë për politikë aktive, të qartë, ofensive në kuptimin e promovimit të vendit, dhe po ashtu zhvillimin dhe përmirësimin e jetës së qytetarëve. Që nga 17 shkurti 2009, kur është shpall pavarësia e Kosovës, fatkeqësisht nuk kemi parë poitikë pro-aktive të institucioneve të vendit dhe as qartësi të vizionit për rrugën përpara. Në vend të kësaj, kemi parë Kosovën vetëm duke u mbrojtur gjatë kësaj periudhe. Edhe mbrojtja ndaj gjashtë pikëshit, edhe në Gjykatën Ndëkombëtare të Drejtësisë, edhe ndaj Protokollit, edhe ndaj raporteve ndërkombëtare që tregojnë gjendjen reale në Kosovë, dëshmon për një politikë të pakokë. Kështu nuk ndërtohet e ardhmja e një shteti, sikurse nuk sigurohen qytetarët e atij shteti se do të kenë perspektivë konkurrente.

IV
Opinioni publik në Kosovë nuk mund të manipulohet me fraza të viteve të paraluftës. Kjo është tentuar të ndodh gjatë kësaj periudhe të rëndë për qytetarët e vendit dhe të ardhmen e tyre. Kjo, njëkohësisht, duhet të jetë hera e fundit që liderët institucionalë përpiqen të luajnë me elementet më të ndjeshme të një populli, sikurse është edhe ndjenja kombëtare ose nxitja e armiqësisë publike ndaj popujve të tjerë në Perëndim. Sot në Kosovë, të gjithë duhet të kuptojnë qartë se nuk guxojnë të luajnë me kartën e folklorit patriotik për përfitime të ngushta personale ose partiake. Thaçi e Sejdiu duhet ta kenë të qartë se duke bërë veprime të kësaj logjike, realisht janë duke penguar zhvillimin dhe përmirësimin e jetës në Kosovë. Nuk mund të zhvillohet Kosova dhe as të ndërtohet perspektiva e popullit të saj bazuar në këtë mentalitet të mungesës së politikave dhe agjendave afat-gjate të evndit. Interesi nacional i Kosovës nuk mbrohet bazuar në interesat e ngusht personal apo partiak të personave të caktuar. As raportet me partnerët strategjik, as fqinjësia e mirë, as integrimet ndërkombëtare, as demokratizimi, as siguria, as zhvillimi ekonomik, as arsimi e shëndetësia, as kultura e sporti nuk funksionalizohen me këtë mentalitet. Të gjitha këtyre u duhet thënë qartë: No pasaran!

Autori është sekretar i përgjithshëm i AAK-së, ky shkrim është bërë enkas për “Zëri”

Botuar në "Zëri" më 14 shtator 2009, fq.

Policia – simboli i suksesit të Kosovës

Loja pa fitues

Policia – simboli i suksesit të Kosovës

Policia e Kosovës është institucioni që simbolizon suksesin e Kosovës dhe pikërisht për fakt ne të gjithë duhet të jemi plotësisht të kujdesshëm në raport me të. Nuk duhet ndërhyrë politikisht, sikurse po ndodh në qeverinë aktuale, dhe duhet mbështetur sa më shumë financiarisht, gjë që nuk po ndodh në qeverinë aktuale. Rrezikimi që po i ndodh tash Policisë së Kosovës, nuk është mundur të mendohet pak vjet më parë

Shkruan: Burim Ramadani

I
Këtë të diel u bënë dhjetë (10) vjet prej se është themeluar Policia e Kosovës. Nuk ka ndonjë dyshim se për të gjithë ata që ia duan të mirën këtij vendi dhe këtij populli Policia e Kosovës është një prej institucioneve shtyllë të shtetit të Kosovës. Të paktën kështu do të duhej të ishte për udhëheqjen e tashme institucionale të vendit, por edhe për të gjithë të tjerët që synojnë të prinë proceset në Kosovë. Si qytetarë të Kosovës duhet të urojmë të gjithë pjesëtarët e policisë së Kosovës për këtë ditë të shënuar. Për ta është vërtetë e nevojshme të shprehet në vazhdimësi mbështetja jonë qytetare e plotë për rrugën drejt profesionalizimit të mëtejshëm dhe zhvillimit të Policisë. Jemi të vetëdijshëm për detyrën specifike që ka për të kryer secili pjesëtar i Policisë së Kosovës, sikurse jemi të vetëdijshëm për shumë probleme me të cilat përballen pjesëtarët e Policisë. Prandaj, ne të gjithë duhet të jemi të përkushtuar që të zhvillojmë Policinë e Kosovës në të gjitha aspektet, sidomos aspektin profesional, atë financiar dhe mirëqenien e oficerëve policorë. Policia e Kosovës është institucioni që simbolizon suksesin e Kosovës dhe pikërisht për fakt ne të gjithë duhet të jemi plotësisht të kujdesshëm në raport me të. Nuk duhet ndërhyrë politikisht, sikurse po ndodh në qeverinë aktuale, dhe duhet mbështetur sa më shumë financiarisht, gjë që nuk po ndodh në qeverinë aktuale.

II
Si shoqëri që mëtojmë të zhvillojmë demokracinë dhe të ndërtojmë shtet funksional, duhet të ngrejmë zërin të gjithë së bashku kundër gjendjes së rëndë sociale dhe ekonomike në të cilën gjenden pjesëtarët e Policisë së Kosovës. Ne jemi plotësisht e pakënaqur me qasjen që institucionet e vendit i kanë dhënë deri më tash Policisë së Kosovës. Duke lënë pagën mesatare të pjesëtarëve të Policisë në rreth 240 euro, shteti i Kosovës po dëmton mundësitë e motivimit më të madh të tyre për luftën e rëndësishëm kundër krimit të organizuar dhe detyrës për vendosjen e rendit dhe ligjit. Qeveria e Kosovës po vazhdon të shkel Ligjin mbi Policinë, i cili përcakton në mënyrë të qartë se cilat cili duhet të jetë trajtimi financiar për pjesëtarët e Policisë, jo vetëm sa i përket pagave, por edhe duke ndërhyrë në çështjet operative. Ne jemi të përkushtuar të zbatojë Ligjin për Policinë e Kosovës, sipas të cilit janë të përcaktuar mjaft qartë obligimet e shtetit ndaj oficerëve policorë. Po ashtu, në qeverisjen e ardhshme pa vështirësi të mëdha do të arrihet që të dyfishohen të ardhurat e oficerëve policorë, pra të ketë një rritje të dukshme dhe të dinjitetshme. Është e qartë se pa kthimin e dinjitetin të oficerëve policorë dhe të Policisë së Kosovës si institucion, shteti i Kosovës nuk mund të funksionalizohet dhe të zhvillohet në mënyrë demokratike.

III
Por, cila është gjendja reale me të cilën përballen sot pjesëtarët e Policisë së Kosovës? A kjo gjendje ndonjë bazament i fuqishëm për të ruajtur dhe zhvilluar dinjitetin e secilit që është i përfshirë në këtë detyrë tejet specifike? Në të vërtetë, policët e Kosovës përballen me vështirësi të mëdha financiare-ekonomike familjare. Policët e Kosovës kanë paga vërtetë të ulëta dhe të pamjaftueshme për të zhvilluar një standard normal të jetës së Kosovë. Paga mesatare e oficerëve të Policisë është rreth 240 euro. Në krahasim me pagën e një ministr, ajo e policiit të Kosovës është të paktën pesë (5) herë më e vogël. Puna e policiit është shumë herë më e rrezikshme, dhe rezultati material për standard jetësor është shumë më i mangët. Tek e fundit, paga e një oficeri të Policisë së Kosovës shpenzohet gati në gjysmë për udhëtimin e tij për punë, ushqim gjatë orarit dhe kujdes shëndetësor, derisa paga e një ministri mbetet e paprekur, sepse ata nënshkruajnë kudo që shkojnë. A ka gjendje më të rëndë se fakti se policët e Kosovës detyrohet të punojnë edhe punë shtesë, disa si kamerierë, disa si roje nate, por edhe punë të tjera jashtë orarit të punës për të mundësuar bukën, shkollimin dhe zhvillimin e fëmijëve të tyre. Kjo tregon se policët e Kosovës gjatë orarit të punës mendojnë nëse familja e tyre do të mund të kalojë muajin pa ndonjë problem të madh financiar.

IV
Ne kemi planin konkret dhe të detajuar për dyfishimin e të ardhurave të pjesëtarëve të Policisë së Kosovës, menjëherë në herën e parë që ne do të buxhetojmë Buxhetin e Kosovës gjatë mandatit tonë qeverisës. Pos pagës themelore, plani i detajuar i AAK-së përcakton se për pjesëtarët e Policisë së Kosovës duhet të realizojmë edhe shtesat, kompensimet dhe beneficionet. Tek shtesat për pjesëtarët e Policisë së Kosovës përfshihen shtesat për detyrat e rrezikshme, punën jashtë orarit, orarin e punës me ndërrime, punën gjatë festave ose ditëve tjera që janë ditë pushimi, caktimin në punë të veçanta, dhe për shkathtësi të veçanta. Ndërsa, tek kompensimet dhe benificionet për pjesëtarët e Policisë së Kosovës duhet të përfshihen edhe shpenzimet mjekësore dhe shëndetësore, shpenzimet për trajnimet profesionale dhe teknike, shpenzimet jetësore për transferim të përkohshëm, pushim me pagesë, kompensimet në rastet e vdekjes, stazhin e benificuar, dhe beneficionet e pensionit. Po ashtu, në qeverisjen e ardhshme do të ketë kujdes të formës së veçantë për familjet e pjesëtarëve të Policisë të rënë në detyrë. Të gjitha këto janë të realizueshme dhe për këtë rreth 15 milionë euro, të cilat qeveria e tashme i shpenzon për më pak se pesë (5) km rrugë të standardit tejet të ulët.

Autori është Sekretar i Përgjithshëm i AAK-së, ky shkrim është bërë enkas për “Zëri”

Botuar në "Zëri" më 7 shtator 2009, fq. 11