Ku mbeti OKB-ja?

Loja pa fitues

Ku mbeti OKB-ja?

Kryeministri Thaçi pohoi se paska folur me politikanë të Serbisë dhe se ata i kanë thënë që shpejt do ta njohin Kosovën. Ndoshta, është mirë që kryeministri të flet me Serbinë edhe për anëtarësimin e Kosovës në OKB. Mund të ndodh që ata kolegët e tij në Serbi t’i ndihmojnë edhe në këtë aspekt

Shkruan: Burim Ramadani

I
Tashmë duket se liderët e institucioneve kanë harruar edhe ta përmendin mundësinë e anëtarësimit të Kosovën në OKB. Sigurisht se qytetarëve të Kosovës dhe të gjithë të tjerëve të interesuar u kujtohet në mënyrë të pastër zotimet e zëshme të udhëheqjes institucionale të Kosovës se vendi do të anëtarësohet shumë shpejt ë Organizatën e Kombeve të Bashkuara. Madje, llogaritë e para publike të prijësve institucionalë u dhanë që pas shpalljes së pavarësisë së vendit, duke thënë se Kosova do të anëtarësohet në vjeshtën e vitit 2008 në OKB. Në atë periudhë, Asambleja e Përgjithshme e OKB-së ka mbajtur sesionin e parë që prej shpalljes së pavarësisë së Kosovës dhe vendosjes së UNMIK-ut në një pozitë të paqartë dhe jofunksionale. A thua pse po ndodh kjo? Kjo ndodh për shkak se mungesës së kapaciteteve që diplomacia kosovare ka vënë në veprim. Pra, ajo duhet të shtojë qartësisht kapacitetet e saja vepruese dhe në të njëjtën kohë duhet të ndryshojë apo zhvillojë strategjinë e politikës së jashtme. Në këtë mënyrë do të mund të sigurohemi se janë duke u marrë veprimet e duhura që Kosova të bëhet anëtare e OKB-së. Realisht, duhet të pajtohemi me konstatimet e shpeshta tashmë se Kosova është larg synimit të saj për të qenë anëtare e OKB-së. Por, dështimi konsiston në faktin se opinioni asnjëherë nuk ka parë qoftë një ekip të vetëm që merret vetëm me çështjen e anëtarësimit të Kosovës në OKB.

II
Urat e komunikimit midis vendeve dhe shteteve sovrane janë komplekse dhe si të tilla ato duhet trajtuar në mënyrë të sigurt, analizuar dhe profesionale. Vetë fakti se Kosova ka dhënë sinjalet se disa vende janë kualitative dhe të tjerat janë vetëm kuantitet në raport me Kosovën, tregon se realisht shteti i ri qysh në fillim ka shfaqur prepotencë dhe qasje indinjuese në marrëdhëniet e veta me botën. Realisht, udhëheqja institucionale e Kosovës duhet të merr mësimet nga këto gabime dhe ato të mos dëmtojnë edhe më tutje ecjen përpara të shtetit të Kosovës. Nëse diksuh sillet në formë prepotente në aspektin e politikës së brendshme dhe mundohet të gjejë fajtor kujdestar për secilin dështim apo veprim të gabueshëm, i njëjti nuk mund të sillet ashtu me shtetet tjera të botës. Kjo paraqet gabim strategjik dhe vendosje të hapave jo të duhur në këtë kohë. Opionionit i kujtohet rasti i arrestimit të tre agjentëve sekret të shtetit të Gjermanisë, i cili në të vërtetë ka shfaqur një skandal të llojit të vet dhe të paparë në relacionet e Kosovës me shtetet mike. Pas disa tentimeve për të mbajtur çështjen të pakthyeshme, disa javë pas ngjarjes kryetari i Kosovës i kërkoi falje Gjermanisë për lëshimin.


III
Rezultatet e munguara të shtetit të Kosovës dëshmon edhe një aspekt tjetër, liberalizimin e vizave. Derisa disa vende të rajonit tashmë kanë arritur t’u mundësojnë qytetarëve të tyre lëvizjen e lirë në BE, ndërsa disa shtete tjera pritet që këtë ta arrijnë gjatë vitit të ardhshëm, rasti i Kosovës bazuar në këtë dinamikë nuk duket pozitiv. Qeveria e Kosovës ka dështuar në fillimin e procesit të liberalizimit të vizave me BE-në. Dështimi ka komponentën politike dhe atë teknike. As nuk u tregua vullnet, dije e përkushtim të Kosovës, e as Brukseli nuk mbylli sytë në raport me Kosovën. Për më tepër, Qeveria e Kosovës asnjëherë deri më tash nuk doli të jep përgjigje të duhura para qytetarëve të Kosovës se përse vendi nuk u përfshi në këtë proces në këtë kohë. Të paktën, do të mund të thonin se kur mendohet apo kur analizohet se kosovarët do të mund të udhëtojnë pa viza në vendet e BE-së. Në qoftë se kjo kohë do të ishte pas një apo dhjetë vjetësh, qytetarët kanë të drejtë të jenë të informuar saktësisht. Rruga drejt BE-së, në fakt, është rrugë që forcon Kosovën, zhvillon vendin, përmirëson jetën e qytetarëve të vendit, sikurse edhe aftëson Kosovën që të jetë e barabartë me vendet e rajonit dhe të botës. Normalisht, për këtë është e nevojshme që Kosova ta vendos prioritet të vetin këtë aspekt. Sa më herët aq më mirë. Sa më shpejt aq më dobishëm për vendin.

IV
Përfundimisht, qytetarët e Kosovës kanë nevoja të ndryshme nga ato që janë vendosur në prioritete të këtij modeli të qeverisjes. Apo thënë më qartë, prioritetet e jetës së popullit të Kosovës nuk janë edhe prioritete të qeverisë. Pothuaj asnjëra nga brengat e qytetarëve nuk është përfshirë në prioritetet e punës së qeverisë së Kosovës. As liberalizimi i vizave, as mundësia për zhvillim ekonomik, as integrimet ndërkombëtare, as njohjet e shtetit të Kosovës, as siguria, as lëvizja e lirë, as shëndetësia, as pensionet, as zbutja e varfërisë, as krijimi i vendeve të reja të punës, as të drejtat e njeriut, as liria e shprehjes, as zhvillimi arsimor, as Kushtetutshmëria, as sundimi i ligjit, as lufta kundër korrupsiont e krimit të organizuar, e as anëtarësimi në OKB. Rruga drejt OKB-së duket se do të jetë rrugë e mundimshme. Ajo kërkon shumë punë, angazhim me përkushtim dhe zhvillim të brendshëm të vendit dhe demokracisë. Për këtë duhet punuar me miqtë e kombit. Ndër margaritarët e deklaratave, disa ditë më parë kryeministri Thaçi tha se paska folur me politikanë të Serbisë dhe ata i kanë thënë se shpejt do ta njohin Kosovën. Ndoshta, është mirë që kryeministri të flet me Serbinë edhe për anëtarësimin e Kosovës në OKB. Mund të ndodh që ata kolegët e tij në Serbi t’i ndihmojnë edhe në këtë aspekt.

Autori është Sekretar i Përgjithshëm i AAK-së, ky shkrim është bërë enkas për “Zëri”

Botuar në “Zëri” më 20 korrik 2009, fq.