Loja pa fitues
Terrorizmi për turp kombëtar
Sëmundja që mund të bartet nga jashtë nuk do të na fal nëse nuk përgatitemi për ta parandaluar dhe aq më pak nëse në momente të caktuara ndjejmë apo vërejmë simpomat e saj. Dilemat nuk duken të jenë të mëdha nëse ne si komb duhet të vaksinohemi apo jo – këtë e kemi obligim mjekësor
Shkruan: Burim Ramadani
I
Disa ditë më parë, bota shqiptare u trondit, u shqetësua dhe përjetoi një goditje të rëndë emocionale, kulturore dhe qytetëruese. Katër shqiptarë u kapën dhe akuzohen për komplot terrorist në një prej qendrave të rëndësishme ushtarake në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Reagimet ishin të shpejta, të ashpëra, madje pati edhe vlerësime krejt ekstreme, duke i cilësuar këta persona edhe si jashtëqitje të kombit. Jo vetëm institucionet, partitë e organizatat e ndryshme shqiptare, por edhe qytetarët e rëndomtë në rrugët e Prishtinës u panë duke dënuar me tone tejet të ashpëra atë që u zbulua në SHBA. Madje, familjarët e këtyre personave në Dibër ishin të pakompromis në dënimin e veprimeve dhe synimeve të djemve të tyre. Pamjet e të arrestuarve, kur ata dolën para gjykatësit, riforcuan bindjen e parë të opinionit shqiptar rreth tyre. Karakteristika e tyre ishte mjekrra e madhe. Asociimi i drejtpërdrejtë i këtyre pamjeve bëhet me fondamentalistët islamik në Lindjen e Mesme dhe, për më të keqen, me një numër shqetësues të madh në rrugët e Kosovës.
II
Derisa nga SHBA-të u njoftua se një numër i shqiptarëve janë në mesin e atyre që synojnë sulme terroriste, tek ne u ngritën shumë pikëpyetje, shqetësime, brenga dhe pse jo edhe zhgënjim. Mbi të gjitha u ngritën dilema dhe filluan polemika, gjë që me pak përjashtim kishin munguar në debatin e brendshëm edhepse ishin dhe janë të domosdoshme. Sidoqoftë, deri më tash, nuk doli asnjë zë që mbrojti këta djem me mjekrra, të cilët deshën të realizojnë turpin më të madh që do të mund t’i ndodhte jo vetëm shqiptarëve në Maqedoni, por tërë kombit shqiptar. Kjo do të thotë se shoqëria kosovare nuk nxori asnjë zë që publikisht do të dyshonte në vërtetësinë e njoftimit nga SHBA-të apo, mos më keq, të mbronte qëllimet e këtyre të katandisurve në “besimtarë” potencialisht vrasës. A do ta bënte këtë dikush në Kosovë? A do të dilte publikisht dikush e të thoshtë se këta djem shkatërraqë kanë pasur të drejtë “në rrugën e Zotit”? Ndoshta ‘përgëzime’ të tilla publike do të vinin nga ndonjë organizatë e Lindjes së Mesme, por kjo nuk do të mund të dëgjohej nga shqiptarët.
III
Dosido, shqiptarët e Kosovës nuk do të duhet të mjaftohen me dënime deklarative të rastit të tashëm apo, mos qoftë nga goja ime, të ndonjë rasti të ardhshëm. Secili nga ne është dëshmitar për rritje të numrit të organizatave humanitare islamike në Kosovë. Secili nga ne është dëshmitar për rritje të numrit të personave me mjekrra nëpër Kosovë. Secili nga ne është dëshmitar për rritje të numrit të të rinjve në faljen në xhamitë e Kosovës. Madje, tashmë ka edhe raste kur fëmijë të intelektualëve bëjnë ceremoninë martesore vetëm tek imami i xhamisë së afërt. Në shikim të parë, kjo nuk do të duhej të ishte aq shqetësuese. Tek e fundit, të gjithë kemi të drejtën individuale për përcaktim fetar, sikurse edhe përcaktimet tona të tjera. Kosova mëton të jetë vend demokratik dhe tashmë jemi duke u angazhuar në konsolidimin e demokracisë. Mirëpo, sëmundja që mund të bartet nga jashtë nuk të fal nëse nuk përgatitesh për ta parandaluar dhe aq më pak nëse në momente të caktuara ndjen apo vëren simpomat e saj. Dilemat nuk duken të jenë të mëdha nëse ne duhet të vaksinohemi apo jo – këtë e kemi obligim mjekësor.
IV
Deputetët në Kuvendin e Kosovës u patën tmerruar kur në një raport për sigurinë e përgjithshme në Kosovë u tha se një prej sfidave dhe kërcënimeve kryesore është ekstremizmi fetar dhe posaçërisht ai islamik. Të gjetur ndoshta edhe të befasuar se si dikush nga ne ka kurajon të ngre zërin mbi këtë fakt, një numër deputetësh thanë se ky është vetë-akuzim, se është ndihmë për diplomacinë serbe në akuzat e saj, dhe të gjitha vlerësimet tjera më të rënda. Porse, realiteti që ata dhe ne shohim në ditët dhe netët e Kosovës dëshmon faktin e një prezence të paprecendent në numër të mjekrrave pantollona-shkurtër. Nuk e kemi pasur dhe nuk është kulturë jona veshja e tillë, sikurse që as gjuha e urrejtjes që përdoret në raste të caktuar nga njerëz të tillë. Janë disa fusha në të cilat shoqëria dhe institucionet duhet pasur vëmendje. Objektet arsimore, kulturore dhe objektet fetare islamike tashmë rreth shtatë vjet përdoren si mjete për shpërndarje të “humanitetit” nga organizatat islamike, financimet e të cilave nuk janë të kontrolluara. Pa paragjykuar dhe me një profesionalizëm të bazuar në ligjet ekzistuese apo ato që do të duhej nxjerrë, këto organizata, grupe dhe individë do të duhet futur nën llupë.
Botuar në “Zëri” më 14 maj, fq.
Terrorizmi për turp kombëtar
Sëmundja që mund të bartet nga jashtë nuk do të na fal nëse nuk përgatitemi për ta parandaluar dhe aq më pak nëse në momente të caktuara ndjejmë apo vërejmë simpomat e saj. Dilemat nuk duken të jenë të mëdha nëse ne si komb duhet të vaksinohemi apo jo – këtë e kemi obligim mjekësor
Shkruan: Burim Ramadani
I
Disa ditë më parë, bota shqiptare u trondit, u shqetësua dhe përjetoi një goditje të rëndë emocionale, kulturore dhe qytetëruese. Katër shqiptarë u kapën dhe akuzohen për komplot terrorist në një prej qendrave të rëndësishme ushtarake në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Reagimet ishin të shpejta, të ashpëra, madje pati edhe vlerësime krejt ekstreme, duke i cilësuar këta persona edhe si jashtëqitje të kombit. Jo vetëm institucionet, partitë e organizatat e ndryshme shqiptare, por edhe qytetarët e rëndomtë në rrugët e Prishtinës u panë duke dënuar me tone tejet të ashpëra atë që u zbulua në SHBA. Madje, familjarët e këtyre personave në Dibër ishin të pakompromis në dënimin e veprimeve dhe synimeve të djemve të tyre. Pamjet e të arrestuarve, kur ata dolën para gjykatësit, riforcuan bindjen e parë të opinionit shqiptar rreth tyre. Karakteristika e tyre ishte mjekrra e madhe. Asociimi i drejtpërdrejtë i këtyre pamjeve bëhet me fondamentalistët islamik në Lindjen e Mesme dhe, për më të keqen, me një numër shqetësues të madh në rrugët e Kosovës.
II
Derisa nga SHBA-të u njoftua se një numër i shqiptarëve janë në mesin e atyre që synojnë sulme terroriste, tek ne u ngritën shumë pikëpyetje, shqetësime, brenga dhe pse jo edhe zhgënjim. Mbi të gjitha u ngritën dilema dhe filluan polemika, gjë që me pak përjashtim kishin munguar në debatin e brendshëm edhepse ishin dhe janë të domosdoshme. Sidoqoftë, deri më tash, nuk doli asnjë zë që mbrojti këta djem me mjekrra, të cilët deshën të realizojnë turpin më të madh që do të mund t’i ndodhte jo vetëm shqiptarëve në Maqedoni, por tërë kombit shqiptar. Kjo do të thotë se shoqëria kosovare nuk nxori asnjë zë që publikisht do të dyshonte në vërtetësinë e njoftimit nga SHBA-të apo, mos më keq, të mbronte qëllimet e këtyre të katandisurve në “besimtarë” potencialisht vrasës. A do ta bënte këtë dikush në Kosovë? A do të dilte publikisht dikush e të thoshtë se këta djem shkatërraqë kanë pasur të drejtë “në rrugën e Zotit”? Ndoshta ‘përgëzime’ të tilla publike do të vinin nga ndonjë organizatë e Lindjes së Mesme, por kjo nuk do të mund të dëgjohej nga shqiptarët.
III
Dosido, shqiptarët e Kosovës nuk do të duhet të mjaftohen me dënime deklarative të rastit të tashëm apo, mos qoftë nga goja ime, të ndonjë rasti të ardhshëm. Secili nga ne është dëshmitar për rritje të numrit të organizatave humanitare islamike në Kosovë. Secili nga ne është dëshmitar për rritje të numrit të personave me mjekrra nëpër Kosovë. Secili nga ne është dëshmitar për rritje të numrit të të rinjve në faljen në xhamitë e Kosovës. Madje, tashmë ka edhe raste kur fëmijë të intelektualëve bëjnë ceremoninë martesore vetëm tek imami i xhamisë së afërt. Në shikim të parë, kjo nuk do të duhej të ishte aq shqetësuese. Tek e fundit, të gjithë kemi të drejtën individuale për përcaktim fetar, sikurse edhe përcaktimet tona të tjera. Kosova mëton të jetë vend demokratik dhe tashmë jemi duke u angazhuar në konsolidimin e demokracisë. Mirëpo, sëmundja që mund të bartet nga jashtë nuk të fal nëse nuk përgatitesh për ta parandaluar dhe aq më pak nëse në momente të caktuara ndjen apo vëren simpomat e saj. Dilemat nuk duken të jenë të mëdha nëse ne duhet të vaksinohemi apo jo – këtë e kemi obligim mjekësor.
IV
Deputetët në Kuvendin e Kosovës u patën tmerruar kur në një raport për sigurinë e përgjithshme në Kosovë u tha se një prej sfidave dhe kërcënimeve kryesore është ekstremizmi fetar dhe posaçërisht ai islamik. Të gjetur ndoshta edhe të befasuar se si dikush nga ne ka kurajon të ngre zërin mbi këtë fakt, një numër deputetësh thanë se ky është vetë-akuzim, se është ndihmë për diplomacinë serbe në akuzat e saj, dhe të gjitha vlerësimet tjera më të rënda. Porse, realiteti që ata dhe ne shohim në ditët dhe netët e Kosovës dëshmon faktin e një prezence të paprecendent në numër të mjekrrave pantollona-shkurtër. Nuk e kemi pasur dhe nuk është kulturë jona veshja e tillë, sikurse që as gjuha e urrejtjes që përdoret në raste të caktuar nga njerëz të tillë. Janë disa fusha në të cilat shoqëria dhe institucionet duhet pasur vëmendje. Objektet arsimore, kulturore dhe objektet fetare islamike tashmë rreth shtatë vjet përdoren si mjete për shpërndarje të “humanitetit” nga organizatat islamike, financimet e të cilave nuk janë të kontrolluara. Pa paragjykuar dhe me një profesionalizëm të bazuar në ligjet ekzistuese apo ato që do të duhej nxjerrë, këto organizata, grupe dhe individë do të duhet futur nën llupë.
Botuar në “Zëri” më 14 maj, fq.
No comments:
Post a Comment