Realiteti i pamohueshëm

Loja pa fitues

Realiteti i pamohueshëm

Edhe po të kishin lexuar disa mijëra faqe raportesh, punimesh studimore e lajmesh rreth Kosovës, pamja që i është paraqitur në Krushë të Vogël ambasadorëve të Këshillit të Sigurimit i ka dhënë një leskion që njerëzit në rend të parë janë qenie njerëzore me vlerë të barabartë. Ata kanë parë “Kosovën në gjashtë ngjyra” të përgatitur për t’iu bashkuar familjes së shteteve sovrane

Shkruan: Burim Ramadani

I
Ambasadorë të nivelit më të lartë ndërkombëtarë, diplomatë karriere, qytetarë të vendeve të ndryshme botërore, njerëz të pasur, me përvojë të gjerë politike e me kredo personale e profesionale kanë lënë anash të shtunën të gjitha përkatësitë e tyre. Të ardhur nga New York-u, pesëmbëdhjetë ambasadorët në Këshillin e Sigurimit të OKB-së kanë ndier veten ndoshta më shumë se asnjëherë se janë qenie njerëzore dhe se janë të barabartë me të gjithë njerëzit tjerë të botës. Kjo ka ndodhur në Krushë të Vogël të Kosovës, kur diplomatët e lartë ndërkombëtarë janë pritur nga gratë e veja, fëmijët jetimë dhe burrat e paktë që kanë mbijetuar tmerrin e luftës së viteve 1998-99 në Kosovë. Me një grumbull fotografish të të vrarëve e të zhdukurve nga forcat e regjimit të Millosheviqit, banorët e vuajtur të Krushës së Vogël kanë përfaqësuar në mënyrën më të pastër dhimbjen e popullatës shumicë të Kosovës, të cilët iu nënshtruan pak vite më parë një tentim-gjenocidi të menduar, organizuar dhe realizuar nga shteti serb.

II
Aspak dyshime nuk mund të vëhen mbi realitetin e historisë së fundit të Kosovës. Vendi, qytetarët dhe gjeneratat të plota janë ballafaquar me disa faza të rënda të zhvillimeve të përgjithshme historike e politike. Ambasadorët në Këshillin e Sigurimit qëndruan në Kosovë për dy ditë, ndërsa kanë parë me sytë e tyre dhe kanë prekur me duart e tyre një histori të tërë gjeneratash të vuajtura e të trishtuara. Edhe po të kishin lexuar disa mijëra faqe raportesh, punimesh studimore e lajmesh rreth Kosovës, pamja që i është paraqitur në Krushë të Vogël i ka dhënë atyre një leskion që njerëzit në rend të parë janë qenie njerëzore me vlerë të barabartë. Sidoqoftë, pesëmbëdhjetshja e madhe ndërkombëtare është ballafaquar me arritje signifikante në Kosovë. Vendosja e bashkësisë ndërkombëtare, krijimi i institucioneve, zgjedhjet e drejta e të lira, krijimi i mekanizmave për jetën e të gjitha komuniteteve këtu, arritjet në përmbushjen e standardeve dhe zhvillime të tilla kanë qenë faktet kryesore që i janë paraqitur mysafirëve nga Këshilli i Sigurimit.

III
Ambasadori inicues i kësaj vizite është gjetur i prekur në mesin e njerëzve me dhimbje të pashërueshme për humbjen e numrit të madh të anëtarëve të familjeve të tyre. “Edhe unë jam qenie njerëzore” ka thënë njeriu më i rezervuar në komunikimet e këtyre ditëve, ambasadori rus në Kombet e Bashkuara, Vitaly Churkin. Sigurisht se ai me kolegët e tij janë ndier në siklet emocional edhe nga një punim fotografish që i është dorëzuar atyre gjatë takimit me Qeverinë e Kosovës. “Kosova në gjashtë ngjyra” i ka sqaruar po ashtu atyre gjashtë stade të zhvillimeve në vend. Me 70 fotografi të lidhura me një disenj të mirë, ambasadorët kanë marrë një shpjegim për situatën e paraluftës, fillimin e përkeqësimit të situatës, vrasjet individuale, masakrat kolektive, dëbimin e shqiptarëve, shkretëtimin e Kosovës, kthimin e njerëzve në trojet e veta dhe dhimbjen për të pagjeturit.

IV
Asnjëherë nuk është dashur të deklarohet se ambasadorët e Këshillit të Sigurimit nuk kanë pse të vijnë në Kosovë. Pavarësisht kohës dhe rrethanave kur është inicuar kjo vizitë, nuk është dashur dhe nuk duhet të frikësohemi nga realiteti që është ndërtuar në Kosovën e pasluftës. Qytetarët, institucionet dhe bashkësia ndërkombëtare kanë investuar angazhim dhe mund të madh në procesin e shtet-ndërtimit të Kosovës. Përgjatë mbi shtatë vjetëve prej fillimit të administrimit ndërkombëtar në Kosovë, rindërtimi i jetës politike, shoqërore dhe qytetare ka arritur një stad të rëndësishëm, përkundër të metave evdiente që kemi si shoqëri. Kosova dhe elitat udhëheqëse, sikurse edhe qytetarët, janë të orientuar qartë kah ndërtimi i sistemit demokratik, konsolidimi i demokracisë dhe arritja e nivelit të një shoqërie moderne. Janë tri elemente që dallojnë shoqëritë moderne: ndryshimi kulturor, zhvillimi ekonomik dhe prania e institucioneve demokratike. Të tri këto elemente sigurisht se kanë nevojë për konsolidim të mëtejshëm dhe për punë të madhe, porse orientimi, mekanizmat dhe politikat zhvillohen drejt kësaj.

Botuar në “Zëri” më 30 prill 2007, fq.