Kosova, shteti ynë!

Kosova, shteti ynë!

Ekzistenca e shtetit të Kosovës nuk rrezikon askënd. Nuk shkatërron asnjë lloj përkatësie. Nuk dëmton integrimet brendakombëtare. Nuk vë në mëdyshje të qenit shqiptar, për shembull. Por, e njëjta gjë vlen edhe për qytetarët e Kosovës me përkatësi tjetër kombëtare 

Shteti im është Kosova. Flamuri im shtetëror është flamuri i Kosovës. Me hartën e vendit tim dhe me gjashtë yjet mbi të. Himni i shtetit tim quhet “Evropa” dhe është kompozuar nga Mendi Mengjiqi. Kompozitor vendës. Po, është e vërtetë se është pa tekst. Kemi simbolet shtetërore, sistemin politik të veçantë, ambasadat në shtetet më të largëta dhe në rajon. Edhe vendet e tjera kanë akredituar ambasada këtu dhe respektojnë subjektivitetin tonë shtetëror. 

Shoqëria e shtetit tim është multietnike. Respekton vlerat, traditën, identitetin dhe kulturën e secilit grup etnik që jeton bashkë me mua. I jep mundësi secilit të përparojë, pavarësisht nëse është shqiptar, serb, boshnjak, turk, egjiptas, rom, ashkali, malazias apo kroat. Problemet po vazhdojnë të jenë të pranishme. Por, kjo nuk është arsye që të ndalim përpjekjet tona për të tejkaluar ato. Përkundrazi, duhet të fuqizojmë angazhimet që vështirësitë e tashme të mos na e nxijnë të nesërmen.

E ardhmja e sigurisë nacionale është NATO. Aleanca Veriatlantike, e cila në vitin 1999 u bë faktori vendimtar për çlirimin e kësaj Kosove. Kosovës së të gjithë qytetarëve të saj. Ushtria e ardhshme e Kosovës duhet të jetë krah për krah me atë amerikane, gjermane e angleze. Ushtri profesionale, që përbëhet prej pjesëtarëve nga secili komunitet që jeton këtu. Që i bën të ndihen të sigurt të gjithë qytetarët e Kosovës, pavarësisht cilës fe i përkasin apo cila është gjuha e tyre amtare.

E ardhmja politike është Bashkimi Evropian. Integrimi në familjen e shteteve evropiane, të cilat e kanë vendosur paqen mbi të gjitha. Që kanë kthyer në model primar largimin e armiqësive që rrjedhin nga identitetet ndarëse apo përçarëse. Bashkim, i cili ka vënë në qendër të politikave bashkimin e vlerave të ndryshme në një qëllim të përbashkët: jetesën e lumtur të qytetarëve të të gjitha vendeve evropiane. Pa luftëra, pa dëmtime, pa dhunë.

Baza e të tashmes dhe e të ardhmes së shtetit tim është demokracia. Sistem jo perfekt, por dukshëm më i miri në krahasim me sistemet e tjera qeverisëse që kanë ndodhur në historinë e njerëzimit. Demokracia dhe vlerat e saj janë themeli i Bashkimit Evropian dhe themeli i bashkëpunimit ndërmjet vendeve evropiane. Për më tepër, demokracia është garancia e vetme që ne mund të jetojmë mirë në shtetin tonë, në Kosovën tonë. Që askush nuk do të na i shkel liritë dhe të drejtat, që askush nuk do të mund të na e ndalojë prosperitetin individual dhe kolektiv. Garanci që askush nuk do të na kthejë në komunizëm, apo të na çojë në fashizëm.  

Nuk dua që kjo të shkatërrohet. Për asnjë çmim. Kosova duhet të jetojë sa të ketë njerëz në të. Si shtet i pavarur, sovran dhe demokratik. Si shtet i konsoliduar, me sundim të ligjit, me Kushtetutë të pakontestuar nga asnjë grup etnik, fetar apo politik, me zhvillim ekonomik, me arsim modern, me sistem të zhvilluar shëndetësor, me identitet kulturor, me sport konkurrues në botë, me arkitekturë të re dhe me kushte shumë të mira jetese për të gjithë qytetarët.

Dua që Kosova, shteti im, të konkurrojë jo vetëm me rajonin, por edhe me vendet e zhvilluara evropiane. Madje, edhe studentët gjermanë apo francezë të aplikojnë për të studiuar në universitetet e Kosovës. Ku do të marrin dije dhe ku do të konkurrojnë me brezin e vet kudo nëpër botë. Dua që futbollistët italianë, gjermanë, brazilianë dhe argjentinas të vijnë për të luajtur në klubet profesionale të futbollit në Kosovë. Qoftë te Prishtina, te Trepça e Mitrovicës, Liria e Prizrenit apo Ballkani i Suharekës.  

Dua që Kosova, shteti im, të ketë përfaqësinë kryesore për rajonin tonë të prodhimit të BMW-së, të Mercedesit apo të Volvosë. Të jetë qendra rajonale e energjetikës dhe të prijë në listat për minierat e mineralet. Të arrijë nivelin më të lartë të Prodhimit të Brendshëm Bruto (PBB) për kokë banori dhe që këtu të punësohen me dhjetëra mijëra qytetarë të vendeve të tjera, qoftë të Botës së Tretë apo edhe të vendeve të zhvilluara. Që turizmi të jetë atraktiv për amerikanët e për evropianët. 

Ekzistenca e shtetit të Kosovës nuk rrezikon askënd. Nuk shkatërron asnjë lloj përkatësie. Nuk dëmton integrimet brendakombëtare. Nuk vë në mëdyshje të qenit shqiptar, për shembull. Por, e njëjta gjë vlen edhe për qytetarët e Kosovës me përkatësi tjetër kombëtare. 

Secili njeri ka identitet të shumëfishtë. Cilido prej identiteteve nuk duhet përdorur për të përçarë. Përkundrazi, njerëzit kanë shumë identitete të përbashkëta.

Një njeri mund të jetë në të njëjtën kohë shqiptar: shqiptar i Kosovës, dukagjinas, pejan, baranas, prishtinas, mashkull, katolik, luftëtar, profesor, bletar, baba dhe vëlla. Kjo nuk do të thotë se njëri prej identiteteve duhet t’i shkatërrojë të tjerët. Të gjitha këto shtresa të identitetit e përbëjnë një njeri.

Tekefundit, identiteti ka dy pjesë: si ndihesh vetë dhe si të shohin të tjerët. Mund të ndihesh mashkull, por të tjerët të të shohin si femër. Mund të ndihesh kosmopolitan, por të tjerët mund të të shohin si një provincialist të pandreqshëm.

Identiteti ynë kombëtar nuk është rrezikuar nga shteti i Kosovës. Përkundrazi, shteti i Kosovës forcon dukshëm edhe identitetin tonë kombëtar.

Nuk ka nevojë të mënjanosh përkatësinë kombëtare shqiptare, që të punosh për konsolidimin e shtetit të Kosovës. Që të angazhohesh që në Kosovë të mos ketë korrupsion dhe krim të organizuar. Apo, që të kesh një plan konkret dhe të detajuar për të vendosur sundimin e ligjit në agjendë prioritare qeverisëse.

Nuk ka nevojë të mënjanosh përkatësinë kombëtare shqiptare, që të ndërtosh një Kosovë konkurruese me rajonin dhe me Evropën. Që të rinjtë e Kosovës të arsimohen mirë dhe të jenë më të përgatitur profesionalisht se brezi i tyre në Spanjë apo në Austri.

Prandaj, debatet që tentojnë të trajtojnë ekzistencën e shtetit të Kosovës si rrezik për identitetin kombëtar shqiptar, janë artificiale, të pasakta dhe jozhvillimore. Janë edhe injorante. Synojnë të ndalojnë çdo përpjekje për dashurinë ndaj Kosovës, shtetit tonë. Pasojnë me mungesë angazhimi të sinqertë për të ndërtuar dhe për të konsoliduar vendin tonë, për të vendosur rend e ligj dhe lojalitet ndaj shtetit. Ndikojnë në thellimin e përçarjes, në kohën kur më së shumti na duhet tejkalimi i armiqësive ndërmjet njerëzve me përkatësi të ndryshme etnike. 

Nuk janë tradhtarë ata që e duan shtetin e Kosovës. Ata që përpiqen ta fuqizojnë shtetin e Kosovës. Ta bëjnë shtetin më të mirë e më të zhvilluar në botë.

Nuk janë tradhtarë ata që luftojnë armiqtë e Kosovës. Që ndërtojnë argumentet politike për të zmbrapsur çfarëdo tentimi të Serbisë për shuarjen e ekzistencës së shtetit të Kosovës.

Mbi të gjitha, shteti i Kosovës ka nevojë për dashurinë e njerëzve për të. Për vullnetin që ta bëjmë shtetin ku të gjithë mund të jetojmë të lumtur. 

(“Zëri”, 13 dhjetor 2012)