Loja pa fitues
Strategjia e datave
Vendosja e afatit përfundimtar të pritjes për pavarësimin e vendit do të duhej të jetë në koordinim të plotë me SHBA-të dhe të paktën me disa vende të rëndësishme të Bashkimit Evropian. Rreziku i veprimit të pambështetur është presioni për tërheqjen e këtij afati, gjë që do të ishte humbje definitive e brendshme dhe e jashtme e kredibilitetit politik të Prishtinës
Shkruan: Burim Ramadani
I
Të caktosh apo të mos caktosh data për afatin përfundimtar të pritjes për deklarimin e pavarësisë së Kosovës në Kuvendin e Kosovës tashmë është kthyer në një mundim truri të elitës politike kosovare. Pritja për pavarësimin e vendit është bërë një ‘vlerë’ e shoqërisë dhe politikës vendore, ndërsa kjo në parim nuk do të duhej të na shoqëronte më tutje. Ekzistojnë dy qajse të cilat mundohen të japin përgjigjjen për pozicionin e Prishtinës zyrtare ndaj kësaj çështjeje. Pra, kemi të bëjmë me qasjen për mos përcaktim të datës në mënyrë që kjo të mos kuptohet si shantazh ndaj bashkësisë ndërkombëtare, dhe qajsa tjetër për përcaktimin e kësaj date në mënyrë që t’i bëhet e qartë të gjitha palëve se Kosova nuk mund të pres deri në infinit për përmbushjen e vullnetit të popullit. Sidoqoftë, janë shumë pikëpyetje rreth dy qasjeve që tashmë kanë marrë hov dhe që sigurisht do të prezantohen edhe në seancën e radhës në Kuvendin e Kosovës, kur deputetët së bashku me Ekipin e Unitetit do të diskutojnë për procesin e statusit.
II
Tatëpjeta e fazës së fundit të pavarësimit të Kosovës përmes procesit ndërkombëtar të bazuar në negociatat në Vjenë duket se nuk do të ketë mundësi të ndalet përmes Këshillit të Sigurimit. Kjo ka ngritur dilemën e nevojës së besimit nga ana e kosovarëve në këtë proces. Kështu do të mund të përshkruhej në një mënyrë të thjeshtë proprozimet dhe angazhimet për caktimn e një date për deklarimin e shtetësisë. Pa dyshim se kjo qasje ka bazë dhe frustrimi i politikanëve të caktuar nuk është i papritur. Kur procesi kishte filluar shumë muaj më parë, rrugët alternative dukeshin se janë të panevojshme dhe besimi në procesin ndërkombëtar ishte i nivelit tejet të lartë. Porse, komplikimet e muajve të fundit janë aq të mëdha sa vështirë se dikush do të mund të mendonte se rruga përmes Këshillit të Sigurimit derisa në të njëjtën kohë procedimi në rrugë alternative duket të mos jetë afër. Kush më beson se ndoshta mund të ketë sukses rikthimi i çështjes së Kosovës në Këshill të Sigurimit? Prandaj, përcaktimi i datës do të pamundësonte këtë.
III
Tërësisht mbi një pamje të ndryshme formulohet qasja tjetër dhe pritjet e saj janë të bazuara më shumë në fuqinë reale të Kosovës. Përcaktimi i datave këtu shihet si shantazhim i pavend i bashkësisë ndërkombëtare dhe pikësëpari vendit më miqësor të Kosovës, Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Vendosja e afatit përfundimtar të pritjes për deklarimin e pavarësisë së vendit do të duhej të jetë në koordinim të plotë dhe të fuqishëm me SHBA-të dhe të paktën me disa vende të rëndësishme të Bashkimit Evropian. Përndryshe, çdo lëvizje e njëanshme e kosovarëve në këtë drejtim do të mund të kthehet në mossukses dhe, çka është më e keqja, do të mund të përballet me presionin për të tërhequr paralajmërimin e dhënë. Dhe, kjo në fakt do të shkaktonte humbjen definitive të brendshme e të jashtnme të kredibilitetit të politikës kosovare, edhe ashtu të dëmtuar imazhi për shkak të pafuqisë së ndikimin në komplikimet e procesit. Strategjia e pavarësimit mbetet përmes bashkëpunimit të ngushtë me bashkësinë ndërkombëtare.
IV
Tema e strategjisë kosovare për arritjen e pavarësisë së vendit jo rrallë herë është diskutuar në qarqe të ndryshme, pose ajo pothuaj asnjëherë nuk ka marrë përgjigjje të saktë, të qartë dhe koncize. Pa një strategji të shkruar dhe të detajuar, Prishtina zyrtare është ballafaquar me debate në publik rreth ekzistimit apo mosekzistimit të alternativave. Strategjistët pohojnë se janë tri shtylla që mundësojnë hartimin e strategjisë kombëtare dhe ato kanë të bëjnë me objektivin, mënyrat dhe mjetet. Në bazë të kësaj, dy shtyllat e para të strategjisë për arritjen e pavarësisë së Kosovës janë të qarta, mirëpo duhet detajuar shtyllën e tretë. Objektivi është i qartë – pavarësia, mënyra është e qartë – në bashkëpunim dhe koordinim të plotë me bashkësinë ndërkombëtare. Porse, mjetet mbetet të detajohen, nëse ato nuk janë detajuar ende. Mjetet në prizmin e strategjistëve përfshijnë të gjitha lëvizjet, elemtetet dhe instrumentet që duhet të përdoren në mënyrën e përcaktuar për të arritur qëllimin. Qartësimi i kësaj shtylle është i domosdoshëm për ne.
Botuar në “Zëri” më 30 korrik 2007, fq. 11
Strategjia e datave
Vendosja e afatit përfundimtar të pritjes për pavarësimin e vendit do të duhej të jetë në koordinim të plotë me SHBA-të dhe të paktën me disa vende të rëndësishme të Bashkimit Evropian. Rreziku i veprimit të pambështetur është presioni për tërheqjen e këtij afati, gjë që do të ishte humbje definitive e brendshme dhe e jashtme e kredibilitetit politik të Prishtinës
Shkruan: Burim Ramadani
I
Të caktosh apo të mos caktosh data për afatin përfundimtar të pritjes për deklarimin e pavarësisë së Kosovës në Kuvendin e Kosovës tashmë është kthyer në një mundim truri të elitës politike kosovare. Pritja për pavarësimin e vendit është bërë një ‘vlerë’ e shoqërisë dhe politikës vendore, ndërsa kjo në parim nuk do të duhej të na shoqëronte më tutje. Ekzistojnë dy qajse të cilat mundohen të japin përgjigjjen për pozicionin e Prishtinës zyrtare ndaj kësaj çështjeje. Pra, kemi të bëjmë me qasjen për mos përcaktim të datës në mënyrë që kjo të mos kuptohet si shantazh ndaj bashkësisë ndërkombëtare, dhe qajsa tjetër për përcaktimin e kësaj date në mënyrë që t’i bëhet e qartë të gjitha palëve se Kosova nuk mund të pres deri në infinit për përmbushjen e vullnetit të popullit. Sidoqoftë, janë shumë pikëpyetje rreth dy qasjeve që tashmë kanë marrë hov dhe që sigurisht do të prezantohen edhe në seancën e radhës në Kuvendin e Kosovës, kur deputetët së bashku me Ekipin e Unitetit do të diskutojnë për procesin e statusit.
II
Tatëpjeta e fazës së fundit të pavarësimit të Kosovës përmes procesit ndërkombëtar të bazuar në negociatat në Vjenë duket se nuk do të ketë mundësi të ndalet përmes Këshillit të Sigurimit. Kjo ka ngritur dilemën e nevojës së besimit nga ana e kosovarëve në këtë proces. Kështu do të mund të përshkruhej në një mënyrë të thjeshtë proprozimet dhe angazhimet për caktimn e një date për deklarimin e shtetësisë. Pa dyshim se kjo qasje ka bazë dhe frustrimi i politikanëve të caktuar nuk është i papritur. Kur procesi kishte filluar shumë muaj më parë, rrugët alternative dukeshin se janë të panevojshme dhe besimi në procesin ndërkombëtar ishte i nivelit tejet të lartë. Porse, komplikimet e muajve të fundit janë aq të mëdha sa vështirë se dikush do të mund të mendonte se rruga përmes Këshillit të Sigurimit derisa në të njëjtën kohë procedimi në rrugë alternative duket të mos jetë afër. Kush më beson se ndoshta mund të ketë sukses rikthimi i çështjes së Kosovës në Këshill të Sigurimit? Prandaj, përcaktimi i datës do të pamundësonte këtë.
III
Tërësisht mbi një pamje të ndryshme formulohet qasja tjetër dhe pritjet e saj janë të bazuara më shumë në fuqinë reale të Kosovës. Përcaktimi i datave këtu shihet si shantazhim i pavend i bashkësisë ndërkombëtare dhe pikësëpari vendit më miqësor të Kosovës, Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Vendosja e afatit përfundimtar të pritjes për deklarimin e pavarësisë së vendit do të duhej të jetë në koordinim të plotë dhe të fuqishëm me SHBA-të dhe të paktën me disa vende të rëndësishme të Bashkimit Evropian. Përndryshe, çdo lëvizje e njëanshme e kosovarëve në këtë drejtim do të mund të kthehet në mossukses dhe, çka është më e keqja, do të mund të përballet me presionin për të tërhequr paralajmërimin e dhënë. Dhe, kjo në fakt do të shkaktonte humbjen definitive të brendshme e të jashtnme të kredibilitetit të politikës kosovare, edhe ashtu të dëmtuar imazhi për shkak të pafuqisë së ndikimin në komplikimet e procesit. Strategjia e pavarësimit mbetet përmes bashkëpunimit të ngushtë me bashkësinë ndërkombëtare.
IV
Tema e strategjisë kosovare për arritjen e pavarësisë së vendit jo rrallë herë është diskutuar në qarqe të ndryshme, pose ajo pothuaj asnjëherë nuk ka marrë përgjigjje të saktë, të qartë dhe koncize. Pa një strategji të shkruar dhe të detajuar, Prishtina zyrtare është ballafaquar me debate në publik rreth ekzistimit apo mosekzistimit të alternativave. Strategjistët pohojnë se janë tri shtylla që mundësojnë hartimin e strategjisë kombëtare dhe ato kanë të bëjnë me objektivin, mënyrat dhe mjetet. Në bazë të kësaj, dy shtyllat e para të strategjisë për arritjen e pavarësisë së Kosovës janë të qarta, mirëpo duhet detajuar shtyllën e tretë. Objektivi është i qartë – pavarësia, mënyra është e qartë – në bashkëpunim dhe koordinim të plotë me bashkësinë ndërkombëtare. Porse, mjetet mbetet të detajohen, nëse ato nuk janë detajuar ende. Mjetet në prizmin e strategjistëve përfshijnë të gjitha lëvizjet, elemtetet dhe instrumentet që duhet të përdoren në mënyrën e përcaktuar për të arritur qëllimin. Qartësimi i kësaj shtylle është i domosdoshëm për ne.
Botuar në “Zëri” më 30 korrik 2007, fq. 11
No comments:
Post a Comment